در کتاب، ابتدا اصطلاح "چکیده " در استاندارد ایزو 214-1976 چنین معرفی می شود: "چکیده ی یک مدرک بیان کوتاه و دقیق محتوای آن مدرک است بدون تفسیر اضافی یا نقد آن و بدون توجه به این که چه کسی چکیده  را نوشته است". در همین استاندارد تاکید می شود که اصطلاح "خلاصه" نباید مترادف چکیده  تلقی شود، زیرا: "خلاصه، بیان مجدد و کوتاه شده و نتایج اصلی یک مدرک است که معمولا در انتهای مدرک می آید، و مقصود آن، تکمیل آشنایی خواننده ای است که متن را خوانده است. از آن جایی که بخش های دیگر مدرک، از جمله هدف و روش، معمولا در خلاصه مطرح نمی شوند، اصطلاح خلاصه نباید مترادف چکیده تلقی شود". نویسنده در فصل نخست، علاوه بر تعریفی از خلاصه نویسی، پیشینه ی خلاصه نویسی و ضرورت آن را بیان می کند. فصل دوم کتاب، درباره ی روش های خلاصه نویسی در نگارش هم چنین رعایت برخی نکته ها در خلاصه نویسی است، از جمله: پرهیز از بدیهیات و کلی گویی ها، خودداری از حشو و زواید، داشتن صراحت لهجه در نوشتن، پرهیز از واژگان و عبارات چندمعنایی و دارای بار عاطفی، مبحث بعدی کتاب درباره ی تلخیص یا خلاصه  کردن و ذکر راه کارها و شیوه های خلاصه کردن متن است، با این مختصات: حذف جمله های معترفه، حذف حشو، حذف واژه های مترادف، ایجاز یا قصر، حذف مجامله، حذف مداهنه، پرهیز از تکرار مطلب، پرهیز از به کار بردن جمله های تکلف آمیز و پر طمطراق، حذف تشبیه و تمثیل، و پرهیز از داستان سرایی. در قسمت دیگر کتاب، با ذکر مثال های مختلف سعی شده اصول خلاصه نویسی به طور عملی آموزش داده شود. تمرین های خلاصه نویسی در این قسمت مربوط به روزنامه نگاری، خاطره نویسی و داستان نویسی، فیلم نامه نویسی، سخنرانی، شکواییه و مقاله ی علمی است. در بخش پایانی کتاب، علاوه بر منابع و مآخذ و واژه نامه، نمایه ی موضوعی متن آمده است.