سعبد بن منصور مشهور به "ابن کمونه" فیلسوف، طبیب و کیمیادان، در زمان فرمانروایی مغولان در قرن هفتم در بغداد می زیسته است. او تالیفاتی در طب و فلسفه و کیمیا دارد و بعضی کتب گذشتگان مانند اشارات ابن سینا و تلویحات شهاب الدین سهروردی را شرح کرده است. از ابن کمونه حدود 30 کتاب و رساله موجود است. رساله ی "ازلیه النفس و بقائها" را ابن کمونه به زبان عربی به رشته ی تحریر درآورده است. ابن کمونه در این اثر به شرح و بسط برهان اختراعی خویش بر ازلیت و ابدیت نفس می پردازد. اثر حاضر مشتمل بر دو مقاله است که هریک دارای سرآغازی جداگانه است. مقاله ی نخست در اثبات ابدیت نفس است و مقاله ی دوم در اثبات ازلیت و قدم نفس و این که نفس نه مزاج است و نه متولد از مزاج . کتاب حاضر تصحیحی است از رساله ی "ازلیه النفس و بقائها" که بر اساس پنج نسخه از کتاب از جمله نسخه ی خطی کتابخانه ی مجلس شورای اسلامی به شماره ی 3814 به شیوه ی تصحیح التقاطی صورت گرفته است.