در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست؛/ هر جا که هست، پرتو روی حبیب هست.خانقاه که در آن (اسرار عشق و مستی نمی گنجد)، در برابر خرابات که در آن (قدم به شرط ادب می باید نهاد)، به کار رفته است و ناساز با آن. حافظ، در بیتهای زیر نیز، این دو را در برابر یکدیگر نهاده است:ساقی! بیار آبی از چشمه ی خرابات؛ / تا خرقهها بشوییم از عجب خانقاهی.رطل گرانم ده، ای مرید خرابات! / شادی شیخی که خانقاه ندارد.این دو ناساز آشتیانپذیر، آنجا که عشق گام درمینهد و پرتو روی دوست می تابد، به یکسانی و سازواری با یکدیگر میرسند؛ زیرا دلشده در هرجای باشد، با دلدار است:تو خانقاه و خرابات در میانه مبین؛ / خدا گواه که هرجا که هست، با اویم.