«فیلمشناخت ایران» در وهله نخست می توانست به سیاق «فرهنگ» های رایج فیلم، که از شناسنامه فیلم ها فقط به ذکر چهار پنج مورد اصلی بسنده می کنند تهیه شود، اما از لحاظ محدودیت هایی که این شیوه «فرهنگ نویسی» لازم بود که این مجموعه از بعضی جنبه ها خارق عادت باشد؛ مثلا همه مشخصاتی که در ابتدای حلقه اول و آخر فیلم ها ثبت است استنساخ و درج شوند؛ به این دلیل ساده که همه این اطلاعات جزو شناسنامه فیلم هستند و برای ثبت در تاریخ سینمای ایران و استفاده در پژوهش های متنوع و خاص تر، مثلا پژوهش درباره صدابرداران، تدوین گران، دستیاران کارگردان و فیلم برداران، منشی های صحنه، فعالیت لابراتورها، عکاس ها و نظایر این ها، دیر یا زود، به کار خواهند آمد.