این کتاب‌ها هر برگش جان انسان است.

اون ترم‌های اول خیلی فضای رشتم رو نمی‌شناختم و کتاب‌های درسی رو سرسری و حالا شب امتحان می‌خونیم می‌ریم امتحان می‌دیم می‌خوندم. ولی یه بار یه استادی گفت: پشت هر خط یا بهتر بگم هر مراقبتی که تو این کتاب‌ها می‌خونید، محقق‌هایی هستن که زندگیشون رو صرف تحقیق کردن، از طرف دیگه هم آدم‌هایی هستن که حاضر شدن تحقیق روشون انجام بشه و اینا آروم آروم جمع شده تا شده یه کتاب که الان دست شماست و چون شما راحت به دستش آوردید متوجه ارزشش نیستید. از اون به بعد نگاهم تغییر کرد دیگه این کتاب‌ها، کتاب‌هایی نبودن که بشه راحت ازشون گذشت. بخاطر احترام به محقق‌های قبلی، بخاطر احترام به آدم‌هایی که خودشون رو در اختیار علم گذاشته بودن، برای نجات جان آدم‌ها در بالین و رسوندن یک مراقبت صددرصدی دیگه از این کتاب‌ها نمی‌شد ساده گذشت :) شاید به‌نظرتون گذاشتن لیستی از کتاب‌های درسی بی‌مورد باشه ولی اگه این متن نگاه یه آدم دیگه رو به رشتمون تغییر بده به نظرتون باز هم بی‌فایده است؟ و اینکه چرا نباید با کتاب‌های درسیمون دوست باشیم؟ درسته که کتاب‌های داستانی تجربه‌های زندگی‌هایی است که شاید هیچ‌وقت نتونیم تجربه کنیم ولی مگه خوندن کتاب‌های درسی هم همین نیست؟ مگه کسب مهارت برای شرایط احتمالی که ممکنه تو بالین برامون پیش بیاد نیست؟ پس چرا هیچکس این کتاب‌های حیاتی رو مدح نمی‌کنه و تازه بدتر‌ از اون درس خوندن بین دانشجوها سبک شمرده می‌شه؟ هدف این لیست جلب کردن توجه به کتاب‌های درسی مظلوم اما نجات‌دهنده است؛ کتاب‌هایی که هر برگش جان انسانی است.