حق برخوردار بودن از سطح زندگی مناسب، از حقوق اساسی آمده در اعلامیة جهانی حقوق بشر است که داشتن مسکن و سرپناه مناسب از اساسی ترین آنهاست. در بندبند منشور حقوق اسکان، این اصل که متاسفانه هنوز هم کم تر رعایت می شود مورد نظر بوده که طراحی مسکن ها باید به گونه ای باشد که مقیاس انسان و ارزش ها و الگوهای زیستی ساکنان آن در نظر گرفته شود و مبتنی بر حفظ و ابقای فضاها یا محدوده های پیاده روی در نواحی شهری و رابطة همگون و هماهنگ معماری با محیط اطراف باشد. کتاب حاضر ترجمة  فارسی منشور حقوق اسکان است، و کتابی تاریخی و پایه برای معماران، شهرسازان، طراحان، برنامه ریزان و سایر تصمیم گیران در امور شهری و توسعة شهرهاست.