ایتالیایی هایی که در عصر رنسانس می زیستند، دوران کلاسیک گذشته را بی نقص و ایده آل می  دانستند و دوره خودشان را به عنوان دومین عصر طلایی قلمداد می نمودند. آثار عتیقه مثل این کاسه عقیق که تاریخ آن به قرن اول یا دوم قبل از میلاد مسیح باز می گردد، به خاطر تکنیک های هنری مورد استفاده در نحوه ساختش، با ارزش می باشد و سبب تقلید دیگران نیز شده است. بوتیچلی از شخصیت های اساطیری بادهای اتسیان یا بادهای مدیترانه ای، که 40 روز هنگام تابستان در دریای مدیترانه می وزند و موجب حاصل خیزی رود نیل می گردد، در نقاشی خود به نام تولد ونوس استفاده کرده است.
تنها مدل نقاشی یا کارتون به جا مانده از لئوناردو، ممکن است این نسخه بدلی از یک طراحی گمشده باشد، که در سال 1501 در فلورانس نمایش داده شده بود؛ این اثر چنان تاثیری بر هم دوره ای های او گذاشت که برخی مانند میکل آنژ جوان سعی در تقلید مهارت های ترکیبی شگفت انگیز لئوناردو نمودند (در نقاشی مدور دونی). این مدل نقاشی، شباهت فراوانی به اثر هنری محرابی با همین موضوع دارد که برای پادشاه لویی دوازدهم فرانسه تهیه شده بود.