نابرده رنج گنج میسر نمی شود...وقتی شور زندگی (زندگی نامه ونسان ونگوگ) رو میخوندم هم به همین فکر میکردم...رنج کشیدن و ناامیدی و گمگشتگی بخش جدایی ناپذیر زندگیه حتی اگر ونگوگ یا میکل آنژ باشی...اما اطمینانی وجود نداره که گنج این رنج را ببینی و آرامش بعدش را تجدربه کنی...پس تنها راه شاد بودن یا خوشبختی اینه که ببینی چه چیزی ارزش رنج کشیدن داره تا از رنجی که متحمل میشی لذت ببری... 
(تصویر مجسمه داوود که ابعادش نسبت به انسان مشخصه)
بخشی از کتاب: 

فکر میکنی شبها خانه های مردم را خالی میکند؟
نه پدر کار غیر قانونی دیگری انجام میدهد...سرکرده یکی از دسته های نوجوانان است....آنان جواهرات و زیورآلات زنانی را که فرمان پدر مقدس را درمورد نیاویختن زیور آلات در خیابان رعایت نکنند غارت میکنند...
در دسته های بیست سی نفری در خانه‌ی مردم را میکوبند و اگر فردی رامخالف پدر ببینند آن خانه را غارت میکنند و اگر مقاومتی ببینند چندان ساکنان خانه را سنگباران میکنند که نیمه جان شوند.