نامه هایی که در این مجموعه گردآوری شده است روایتگر احوالات و شرح حال صمد بهرنگی است که در عین خصوصی بودن می تواند جنبه خطابی عام نیز داشته باشد. پاسخ های مسئولانه و قابل تأمل صمد، بیانگر روح بزرگ و انسانی این معلم دوران است که در رسالت آموزشی خود، تمایزی میان کودکان محروم روستا و دوستان هم قلم خود قائل نبود. قسمت اول این مجموعه شامل نامه های اوست برای شاگردان و دوستانش. نامه های اداری و دلتنگی های صمد نسبت به برادرش ، بخش دیگری از نامه ها را تشکیل می دهد و در آخر نامه هایی است که برای یوسف، دوست ایام کودکی اش تحریر شده است. روابط صمیمانه صمد با مخاطبین خود در تمامی نامه ها قابل لمس است تا مشخص شود با گذشت نیم قرن از سکوت جاویدان او در ارس، این همه محبت و ستایش مردم به ویژه کودکان و نوجوانان به او بیجا نیست.