«"ابراهیم خان" عمویِ پدرم بوده. ایشون چند سال قبل از به دنیا اومدن من از دنیا رفت. یعنی حدود سی و چند سال قبل. با توجه به این  که یه 90 سالی عمر از خدا گرفته بود، با یه حساب سرانگشتی، متوجه می شین که از اون مردایِ رضاخانی بوده. من که البته سعادت زیارت ایشون رو نداشتم هیچوقت. ولی اثراتِ این نام، در جای جایِ زندگی ما به وفور دیده می شه و نام و خاطراتشون در گوش و دل و جان و رگ و پِی ما نقش بسته.»بخشی از متن کتاب