در این نوشتار در دو قالب نثر و نظم به شرح حالات و زندگانی اسکندر پادشاه روم پرداخته شده و پند و اندرزهای اخلاقی مربوط به زندگانی و پادشاهی وی شرح داده شده است. نویسنده(شاعر) در این اشعار، به ملاقات های اسکندر با حکیمان و فیلسوفان یونان مانند ارسطو، افلاطون، هرمس و سقراط اشاره نموده و سخنان حکمت آموز رد و بدل شده بین اسکندر با این قبیل از افراد که در آن ها به تبیین مسایل مهم اخلاقی و اجتماعی و نیز آداب حکومت داری پرداخته شده است را بیان نموده است. وی در این اشعار همچنین به راز و نیاز با خدا و مدح و ثنای پیامبر اسلام(ص) و معراج ایشان پرداخته و روش و آداب زندگانی را در قالب حکایات مندرج در این منظومه تبیین کرده است. وی بر عقل و خرد و کسب علم و دانش تأکید ورزیده و آثار اعمال مثبت و منفی انسان ها را ذکر نموده است.