کتاب حاضر، دومین مجلد از مجموعة هشت جلدی «عرفات العاشقین» است که در قرن یازدهم، توسط «تقی الدین محمد اوحدی حسینی دقاقی بیانی اصفهانی» نگاشته شده و یکی از بزرگ ترین و مهم ترین تذکره های فارسی محسوب می شود. این مجلّد با شرح زندگی «منتجب الدین بدیع بن اتابک الجوینی» آغاز شده و با معرفی «مولانا خواجه جان خوافی» پایان می یابد.