خدایان «سیزیف»را محکوم کرده بودند که پیوسته تخته سنگی را تا قله کوهی بغلطاند.
و از آنجا،آن تخته سنگ 
با تمامی وزن خود تا پایین می افتاد،خدایان به حق اندیشیده بودند که از برای گرفتن انتقام،
تنبیهی دهشتناکتر از کار بیهوده و و بی امید نیست.
اگر به گفته «هومر»مومن باشیم سیزیف عاقل ترین و محتاط ترین انسان ها بوده است.
من در اینجا تناقصی نمیبینم.
راجع به موجباتی که وی را سزوار کار بیهوده و در جهنم کرد عقاید مختلف است.
وی اسرار خدایان را فاش کرد...