اسطوره اساسا نوعی از حکایات و بازگویی است. داستانی است سنتی که ضمن آن تصاویر ذهنی گروهی انسان از جهان برون و روابط ناظر بر آن به یاری الفاظ و کلمات نموده شده است. به عبارت دیگر، اسطوره پنداشت های مشترک قوم و جماعتی است در دورانی معین درباره هستی و گیتی، مرد (انسان) ، خویش و بیگانه و آفاق و انفس، که به شکل داستان بازگو شده است. در تحلیل نهایی، اسطوره تبلوری است از آرایشی ذهنی در قالب زبان. هدف ذهن از پرداختن این آرایه ها نهایتا گونه ای خبر و پیام رسانی است.