در کتاب السیره الفلسفیه، رازی از روش و سیرت علمی و عملی خود دفاع کرده و به شرح و روش عادلانه و سیرت فاضلانه دانشمندان و فیلسوفان در برابر اربابان قدرت و خداوندان ثروت پرداخته است. رازی می کوشد روش و سیرت زندگی شخصی و علمی خود را همگون با روش و زندگی سقراط قرار دهد، سقراطی که شاگرد بزرگ او، افلاطون، منش او را در کتابهایی نظیر احتجاج سقراط بر اهل آتن و فادن ترسیم کرده است. رازی در پایان همین کتاب اشاره می کند که فقط در عالم پزشکی بیست هزار ورق نوشته چنانکه نیروی نوشتن و خواندن را از دست داده، با وجود این، با دست دیگران می نویسد و با چشم دیگران می خواند.