بررسی مبانی و قواعد مربوط به تأویل قرآن و شرایط آن و نیز مبانی تفسیر عرفانی است. در ابتدای این اثر به جایگاه و مراتب قرآن پرداخته شده و حقیقت کلام الهی و ماهیت معرفت¬خیز بودن آن بیان شده است. نویسنده روش تأویل قرآن و الهام خیز بودن آن و نیز استفاده از کشف و شهود و نیز نقش تزکیه نفس در آن بیان شده است. نویسنده به بیان نسبت بین ظاهر و باطن قرآن پرداخته و نقش عقل را در کشف معیارهای باطنی قرآن بیان کرده است. وی در ادامه فرق بین تأویل قرآن را با تفسیر به رأی بیان کرده و رابطه بین شریعت، طریقت و حقیقت را با رویکردی عرفانی بررسی کرده است. نویسنده اهل¬بیت و نقش اساسی آنان را در تأویل قرآن به عنوان راسخون در علم و کسانی که به حقیقت قرآن راه دارند، بررسی کرده و اصول و مبانی تأویل قرآن را از منظر مفسران شیعه و اهل سنت بیان کرده است.