یکی از مهم ترین شباهت های نظریة عدالت در آراء استاد مطهری و دکتر شریعتی، ناشی از برداشتی است که عدالت را از بحث عدالت اسلامی در میان متفکران غربی جدا می کند. برخلاف بحث عدالت در اندیشه های غربی که عدالت را کنشی مربوط به جامعه می داند؛ چیزی که تاریخی، نسبی و محدود به تعینات زمان و مکان است، در اندیشه های اسلامی و به تبع نظریه های سیاسی استاد مطهری و دکتر شریعتی، عدالت امری است الهی و تاریخی و محدود به خواسته ها و تمنیات محدود افراد خصوصی نیست. در اندیشه های استاد مطهری و دکتر شریعتی، عدالت در ارتباطی تنگاتنگ با حق است و این دو در ارتباط با هم، مقیاس های دین را تشکیل می دهند. بر این اساس، دین عادلانه است و عدالت همان است که در دین آمده است و از حق که عادل است جدا نیست. پژوهش حاضر به تعریف عدالت با تکیه بر آرای دو متفکر بزرگ اسلامی یعنی دکتر شریعتی و استاد مطهری و مقایسة دیدگاه های هر دوی آنها از عدالت اجتماعی اختصاص یافته است. این پژوهش به روش کتابخانه ای صورت پذیرفته است.