سال ۱۹۱۹ است و سایۀ وحشت جنگ جهانی اول همچنان برسر اروپا سنگینی می‌کند. والتر بنیامین، گریزان از پدر سختگیر خود، می‌کوشد از راه نویسندگی زندگی بخورونمیری را بگذارند و تحصیلاتش را به سرانجام رساند. لودویگ ویتگنشتاین، در جست‌وجوی معنویت، می‌خواهد به ثروت و مکنت خانوادگی پشت پا بزند. مارتین هایدگر، که موفق شده به جای اسلحه دست‌گرفتن در میدان جنگ فقط چندماه به‌عنوان کارشناس اوضاع جوّی برای ارتش خدمت کند، اکنون تمام هم‌وغم خود را مصروف فلسفه‌ورزی می‌کند. و سرانجام ارنست کاسیرر، که مدتی است با جدوجهدی مثال‌زدنی روزوشبش را وقف نوشتن و تدریس کرده، دعوتنامه‌ای برای پذیرفتن یک کرسی دانشگاهی دریافت می‌کند. اکنون صحنه آمادۀ تحول عظیمی شده است که سرنوشت اندیشۀ فلسفی دهه‌های آینده را رقم می‌زند. ولفرام آیلنبرگر در این کتاب به روایت زندگی و اندیشۀ این چهار نفر و گاه رویارویی‌شان با یکدیگر پرداخته است. او نشان می‌دهد که فعالیت فسلفی این چهار اندیشمند چطور در اعماق بحران زمانه‌شان ریشه داشت و با زندگی آن‌ها در هم تنیده بود.