چوگان ، این زیبا ترین نماد ورزش های رزمی، بیگمان یکی از مهم ترین مواد آموزشی بزرگزادگان در سراسر تاریخ ایران بوده است که می بایست آن را چون فرهنگی گریزناپذیر در کنار اخلاق و آیین ها و هنر های گوناگون نزد استادان می آموختند .این کتاب می کوشد تا ردپای این ورزش دو هزار ساله ی قانونمند ایرانی را از خاستگاهش در پیش از اسلام و از میان روایت های افسانه ای و تاریخی ساسانی دنبال کند. و سرگذشت آن را از خلال نوشته های تاریخی و متون ادبی روایت نماید ، که در مشرق زمین و امپراتوری بیزانس ریشه می دواند و سپس در سراسر قلمرو تمدن اسلامی شاخ و برگ می گستراند.تا این که پس از دوران صفویان در زادگاه خویش به خواب مرگ فرو می رود و قریب به سیصد سال در ظلمات فراموشی باقی می ماند .
سرانجام در اواخر سده ی نوزدهم عده ای انگلیسی آن را دوباره در ایران احیا می کنند.. از آن زمان این ورزش باستانی افتان و خیزان به حیات خود ادامه داده است .