قرآن های عصر اموی نخستین بار، سیر تحول سریع قرآن نویسی طی دوران اموی را بر پایه ی مجموعه ای از مواد و منابع کهن بررسی کرده است. مولف تقویمی از تحولات مختلف ارائه می دهد که همگی نشان از این دوران نخست دارند و در این راه، تریکیبی از فنون مختلف از جمله خط شناسی، تاریخ هنر، نسخه شناسی، کتیبه شناسی، و سیر تحول رسم الخط قرآنی را به کار می گیرد.وی نام مصاحف اموی را از آن رو برمی گزیند که عموم این مصاحف تا پایان حکومت یا دهه های پس از امویان، اما متاثر از فضا و نظام مصحف نگاری این دوران کتابت شده اند، نتایج حاصل آمده در این کتاب، برخی گزارش های سنتی در باب کتابت قرآن در روزگار نخست را به چالش می کشد و پرتوی تازه بر جایگاه امویان در انتشار دست نوشته های قرآنی می افکند. فرانسوا دروش اسلام پژوه و مورخ نسخه شناس متون عربی و محقق در حوزه ی مخطوطات کهن قرآنی ، سال ها پژوهشگر بخش مخطوطات عربی و مصاحف قرآنی کتابخانه ی ملی فرانسه، و از سال 1990 مدیر بخش تاریخ فیلولوژی و مدرس تاریخ و کتیبه شناسی عربی بوده است. از وی مقالات و کتاب های فراوانی در حوزه ی مخطوطات عربی، به ویژه نسخه های کهن قرآنی انتشار یافته است. اثر حاضر برگزیده ی بیست و سومین دوره ی جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در بهمن 1394
بوده است.
.