قبل تر ها یه کتابی خونده بودم که الان اسمشو یادم نیست اما اونم عین  این کتاب از زبون فردی نوشته می‌شد که دچار ناتوانی ذهنیه.
چیزی که این کتابو خاص‌ترش می‌کرد تبدیل یک آدم با ذهن ناتوان به یک آدم با ذهن بیش از حد توانمند بود.
توی این کتاب پر از درس بود و به همون اندازه غمگین بود.
فکر نکنم کسی اندازه چارلی مظلوم باشه و مورد ظلم واقع بشه و بعد بخاطر همون افراد تمام خودشو بذاره.
عاشق شدن این آدم هم که جذابیت دیگه داستان بود.
داستان کوتاه اما بشدت پر معنی و جذابی بودی.
کسی که منو مجاب کرد به خریدنش بهم گفت این کتاب پلی بین کتاب‌های فانتزی و کتاب‌های حقیقیه، و چقدر قشنگ توصیف کرد ژانر این کتاب رو.
جزو کتاباییکه اگر برگردم عقب بازهم می‌خونمش.