کتاب حاضر، پژوهشی از نویسنده شرق شناس و دین پژوه برجسته سوئدی است که پس از تحصیل الهیات و تاریخ ادیان درزمینة ادیان ایرانی و سامی تحقیقات جالبی داشت که در دانشگاه «اوپسالا» دنبال می کرد. دانشگاهی که پژوهش های درخشان دانشمندان بنامی مانند «اسقف ناتان زو» در «بلوم» و اسلام شناس معروفی مانند «تورآندرا» و ایران شناس برجسته ای مانند «نیبرگ» آن را یکی از قطب های اصلی و برج بلند پژوهش های تاریخ دین ساخته بود. مؤلف بیان می کند که درویش به مسلمان صوفی گفته می شود که در راه طریقت گام برمی دارد. درویش در زبان کردی «اورامی» فعل امر از درونکاری [پرداختن به درون] است که عملاً خودسازی را معنا می نماید.