چون فکر می‌کردم انقلاب اسلامی رو نمی‌شه بدون اصلاحات ارضی درک کرد رفتم سراغ این کتاب. «هوگلند» سال‌های زندگی رو تو ایران زندگی کرده، استاد دانشگاه پهلوی شیراز بوده و در طول انقلاب هم در ایران بوده. همسرش، مری، هم یه مردم‌شناسه و در طول این سفرها هم باهم بوده‌ند. ایشون یه کتاب داره که اون جا روستای علی آباد (در نزدیکی شیراز) رو در جریان انقلاب مطالعه کرده. 
گویی آقای هوگلند از خانومی تأثیر پذیرفته؛ به همین دلیل، بخش‌هایی که مربوط به اتفاقاتیه که در درون روستا و در میان آحاد مردم روستایی می‌افته، عمدتاً خوب شرح داده شده و این هم‌نشینی چندساله با روستایی‌ها واقعاً پربار بوده. از سوی دیگه، روایت هوگلند از اتفاقات سیاسی بعضی جاها کمیت لنگه. تصویر کتاب از کشمکش‌های سیاسی معمولا تکه‌تکه و نامنسجمه. فراموش هم نکنیم که کتاب در دهه‌ی ۶۰ خورشیدی نوشته شده.
درباره‌ی تأثیر روستا روی انقلاب هم توصیف هوگلند چنگی به دل (من حداقل) نزد. اون هم پشت دست آبراهامیان بازی کرده و تفسیرش بخشی از تفسیر آبراهامیان رو برجسته می‌کنه. در کل، این کتاب می‌تونه فهم ما از جامعه‌ی روستایی ایران رو قوت ببخشه و  بهمون یادآوری کنه هر سیاستی چه‌قدر ناخوانده‌ست. حالا شاید اصلاحات سرخوشانه‌‌ی پهلوی دوم و سیاست‌های فله‌ای این سال‌ها بیش‌تر به یک قمار شبیه باشه.