در کتاب حاضر، مؤلف پس از بررسی سریع، به فضای شهری به عنوان اساس ارگانیسم شهر، به بی اطلاعی و عدم شناخت از فضا و همچنین به مشکلاتی که برای معرفی فضای شهری وجود دارد اشاره می کند و سپس در پی برخورد به فضا در دوران های مختلف تاریخ، بحث مفصلی را درباره شهر «فرارا» که یکی از شهرهای استان «امیلیا» در ایتالیا است آغاز می کند. «فرارای» قدیمی، شهری قرون وسطایی است که «بیاجو روسه تی» بخش جدیدی را به آن می افزاید. همزیستی بین بخش قدیمی و جدید و به عبارتی پیوند بین دو ارگانیسم قرون وسطایی و رنسانسی، مرعوب نشدن در برابر حجم های پلاستیکی رنسانسی، کپی برداری نکردن از شهر قرون وسطایی و بالاخره داشتن برخوردی خلاق نسبت به توسعه شهر، همگی درس های ارزنده ای به شمار می آیند.