در کتاب حاضر، مؤلف کشف تاریخی تکان دهنده ای در رابطه با ارتباط قوی میان بیماری روانی و رهبری ارائه می دهد و این فرضیه  بحث برانگیز و قانع کننده را مطرح می کند: ویژگی هایی که بیانگر اختلالات خلقی در آنان است، سازنده بهترین رهبران در زمان بحران هستند. این کتاب با توجه به اهمیت واقع گرایی ناشی از افسردگی در لینکلن نسبت به رهبری بی زرق وبرق افراد عاقلی همچون نویل چمبرلین، بسیاری از مهم ترین ادراکات ما از ذهن را دگرگون می سازد.