بخش نخست نوشتار حاضر مسائلی را تشریح می کند که به طور کلی پیرامون ماهیت حکم و تجربه زیباشناختی است و بر نوشته های دوران ساز دو شخصیت تاریخی، یعنی هیوم و کانت تکیه خواهد کرد. دو بخش بعدی به فلسفه هنر اختصاص یافته اند. بخش  دوم به مفاهیمی متمرکز می شود که در فهم فلسفی از هنر نقشی اساسی دارند. مفاهیمی چون بازنمایی و بیانگری. این مفاهیم به وجوه منطقا بنیادی آثار هنری مربوط می شوند و فلسفه تحلیلی عصر حاضر به دقت بر آن ها تمرکز کرده است. بخش سوم برخی از مهم ترین کوشش هایی را برمی شمرد که با هدف به دست دادن شرحی از ماهیت و ارزش هنر، در تاریخ زیباشناسی صورت گرفته است.