تخریب خلاق یک ترکیب متناقض است، و به این معنا است که ایده‌های خلاقانه با وارد بازار شدن، احتمالا به نابودی و تخریب اعتبار ایده‌های کهنه در مسیرشان منجر می‌شوند. و این اتفاق به نفع سازمان‌هایی است که صاحب این ایده‌های خلاق بوده و به‌ضرر آن‌هایی که به ایده‌های قدیمی خود چسبیده‌اند.
اما آیا این مفهوم قابل اندازه‌گیری است؟ فیلیپ آگیون نشان می‌دهد که بله، در واقع متوسط نرخ شکل‌گیری و خروج بنگاه‌های مربوطه از بازار، یک سنجه برای اندازه‌گیری تخریب خلاق است. 
آیا این اتفاق کلا خوب است یا بد است؟ نویسنده با یک کار آماری نشان می‌دهد که در بلندمدت از قضا اثرات خوبی دارد.

نکته‌ی اصلی کتاب در کل این است که با درک درست از قدرت نوآوری و نگاه بلندمدت می‌شود جوامع را به سطح بالاتری از رفاه رساند، کسب‌وکارهای بیشتری ایجاد کرد و نگرانی‌ها نسبت به آثار تغییرات ناشی از نوآوری را از میان برد.
شایستی بعدا و در یک زمان خوب با جزییات بیشتری هم از کتاب براتون نوشتم :)