کتاب «تاریخ سرّی امامت» تصویری واضح و تا حدی کامل از دولت پنهانی ارائه میدهد که پنج ائمه علیهم السلام به صورت متوالی به تأسیس و رهبری آن همت گماشتند و به یمن این دولت پنهان، بنای تشیع را به صورت یک بنای فاخر انسانی قوی و کامل بازسازی کردند که با شکل قبلی آن اختلاف ریشهای داشت و بدین ترتیب آن را در مسیر زنجیرهای از تکاملاتی قرار دادند که حلقهای پس از حلقهای میآمد که تا هماکنون هم از برکات آن برخورداریم.غیبت و فقدان این تصویر در نوشتههای مورخان یا شبه مورخان، از عجایب روزگار است؛ چرا که اطلاعات و مواد آن در دهها منبع و مصدر به شکلهای مختلف پراکنده است.در حقیقت ویژگی این کتاب، ترکیب هوشمندانه و فنی دادههای پراکنده تاریخی است که منجر به جوشش چشمه جدیدی از تاریخ شده است.فهم رویکرد برخی از ائمه به این اسلوب عملیاتی و پیروزی شگفتانگیز در آن، مستلزم تغییر آن تصویر برجای مانده از سیره آنان در اکثر کتابهای سیره است که از ایشان افرادی آرام و سر به زیر و منفعل و صبور در برابر تدابیر سلطه حاکمه ارائه میدهند که ائمه را تبعید یا زندانی و یا حصر خانگی میکردند، در حالی که تصویر واقعی از ایشان، طبق اسناد تاریخی، تصویر رهبران فعال و خستگیناپذیری هست که در نهایت حفاظت و رازداری و انضباط، شیعیان و پیروانشان را وارد فعالیت سازمانیافتهای کردند تا جبران نبود حاکمیت عادله برایشان باشد.