قفس شیشه ای اثری است هم در بزرگداشت فناوری، هم هشداری در مورد به کارگیری نابه جایش؛ کتابی که دیدگاه شما را نسبت به ابزارهایی که روزمره به کار می گیرید دگرگون می سازد.

نیکلاس کار در این کتاب نقبی به پس پرده ی عناوین خبری مربوط به روبات های کارخانه ای، خودروهای بی راننده، کامپیوترهای پوشیدنی و پزشکی دیجیتال می زند و هزینه ی پنهان تسلط نرم افزارها بر کار و تفریح را آشکار می سازد و نشان می دهد این برنامه های کامپیوتری، از یک سو فراغت بیشتری به زندگی مان می بخشند و از سویی دیگر، چیزی حیاتی از آن می ربایند.

وی، با تکیه بر مطالعات صورت گرفته در حوزه های روان شناسی و عصب شناسی که موید وابستگی عمیق شادی و رضایت خاطر افراد به سخت کوشی در دنیای واقعی است، آن چه را که تاکنون به دیده ی ظن می نگریستیم، فاش می گوید: جابه جایی توجه مان از کار عملی به نمایشگر کامپیوتر می تواند ما را از زندگی مان منفصل و ناخشنود سازد.

قفس شیشه ای، از ماشین های بافندگی قرن نوزدهمی تا کابین خلبان جت های قرن حاضر و از شکارگاه های یخ زده ی قبایل اینوییت تا چشم اندازهای لم یزرع نقشه های چی پی اس، تاثیر «اتوماسیون» بر زندگی را از دیدگاهی انسانی می کاود و پیامدهای شخصی و اقتصادی وابستگی روز افزون مان به کامپیوتر را زیر ذره بین می گذارد.

این کتاب، با آمیزه ای از تاریخ، فلسفه، شعر و دانش، ما را به سفری می برد که از نخستین آثار آدام اسمیت و آلفرد نورث وایتهد می آغازد، از پژوهش های معاصر در حوزه ی توجه، حافظه و شادی انسان گذر می کند و در تاملی تکان دهنده در باب چگونگی استفاده از فناوری برای گسترش تجربه ی انسانی مان به اوج می رسد.