هم شناخت حضوری انسان، راهی است برای شناخت حضوری حق که راه عرفان و شهود است؛ و هم شناخت حصول آدمی، راه شناخت حصولی پروردگار است که ارتباط می یابد با تأمل در اسرار و علامت هایی که خداوند جل جلاله، در وجود انسان نهاده است و شناخت آن ها، معرفت آدمی را نسبت به صفات خدا زیاد می گرداند.