در کتاب حاضر، نگارنده سعی بر آن دارد که با شناخت هرچه بیشتر معیارهای اجتماعی و زیست محیطی و با توجه به نیازهای جامعه ایرانی در ساخت وساز مجتمع های مسکونی، راهنمایی برای برنامه ریزان و معماران باشد. پایداری در معماری تنها در صورتی مؤثر می شود که جنبه های مختلف آن به طور یکپارچه در برنامه طراحی معماران و نیز پیمانکاران قرار بگیرد. با شناخت این معیارها و نیز بررسی اصول طراحی سبز و فراگیر، این دو طراحی به عنوان بهترین انتخاب ها برای عملی کردن معماری در بخش مجتمع مسکونی معرفی خواهند شد. هدف کتاب ایجاد چارچوبی مناسب در تصمیم گیری طراحان برای لحاظ کردن پایداری و رسیدن به رویکرد مناسب تر در طراحی پایدار مجتمع های مسکونی ایران است.