کاریون سرخوش بود و مهربان. اگر در این صبح تاریک ماجرای دیگری پیش می آمد، و اگر ماجرا یکی از قصه های باب میل او می بود، وقتی دوستی و یا یکی از فک و فامیل ها از او می پرسید:«هی چولو، بیرون چه خبر؟» شاید می گفت:«خیلی خب کومپا، از شبی بگویم که مردی داشت سگی را نفله می کرد و من به اش کمک کردم.» نه، این که ظاهرا خیلی لوس به نظر می رسد.«خیلی خب مرد، یک بار به مردی برخوردم که تازه سرسگی را بریده بود...» کسی چه می داند او قصه را چه گونه تعریف می کرد؟ یا اصلا تعریف می کرد؟