کتاب «نیمه‌ی روشن من» نوشته‌ی ماتیلدا هایندو، با ترجمه‌ی آرام جواهریان و انتشار از سوی نشر مون، اثری است در سپهر ادبیات روان‌درمانگرانه و خودیاری، که با زبانی لطیف و بیانی تأمل‌برانگیز، به جست‌وجوی روشنایی در میانه‌ی تیرگی‌های درون انسان معاصر می‌پردازد. نویسنده با نگاهی همدلانه و درک‌محور، نه در مقام مرشد که در هیئت همراهی دلسوز، مخاطب خود را از گذرگاه‌های تلخ افسردگی، اضطراب، بی‌انگیزگی و خلأهای معنوی عبور می‌دهد. این اثر، نه راهنمایی برای دستیابی به خوشبختی به معنای عام، بلکه تلاشی است برای بازشناسی لحظاتی اندک اما زنده، در میان زیست خاکستری روزمره؛ لحظاتی که به‌گفته‌ی نویسنده، می‌توانند در حکم «نیمه‌ی روشن» انسان باشند. ساختار کتاب مجموعه‌ای از نوشتارهای کوتاه، گاه الهام‌گرفته از تجربه‌های شخصی، و گاه منبعث از ادبیات درمانی و مراقبه‌ی درونی است. فصل‌ها به دور از پیچیدگی‌های نظری، خواننده را به درنگ در خویشتن، به مهرورزی با خود، و به پذیرش نواقص انسانی فرامی‌خوانند. در مجموع، «نیمه‌ی روشن من» کتابی است آرام، ژرف و فروتن، که بی‌ادعا اما مؤثر، می‌کوشد نجوایی تسلی‌بخش در گوش جان مخاطب باشد. اثری مناسب برای آنان که در پی نجات خود از فروبستگی‌اند، و باور دارند حتی در روزهای ابری، نوری اگرچه ضعیف، همواره هست.