کتاب حاضر از بهترین‌ها در راهنمایی مخاطب برای شناخت بصری سینماست. به‌گونه‌ای که به واسطه سینما فراتر از آنچه که تصور می‌کنیم ما را به سوی زیبایی شناسی دعوت می‌کند. این اثر دید محدود ما را به جوانب سینما گسترش داده و کمک می‌کند تا از نگاه های تکراری دست برداریم و دیدی با جزئیات داشته باشیم. لوییس دی جانتی در این کتاب تلاش داشته رازهای ارتباط میان مخاطب و سینما را در قالب شاه کلیدهایی مهم به مخاطب ارائه دهد. اگر سینما را تا قبل از ظهور  هیچکاک، فورد، تارکوفسکی و پازولینی نگاه کنیم به شکل کنونی نبوده. اما ارزش هرکدام از آنان را نمی توان نادیده گرفت. اینجاست که این جمله معنا پیدا میکند، هر فیلم باارزشی دریچه ای جدید به روی امکانات بیانی هنر سینما باز میکند. لوییس جانتی در جایی گره‌ای بسیار زیبا بین نقاشان و سینماگران ایجاد می‌کند و معتقد است تصاویر را باید از شیوه ی استادان کهن نقاشی ترکیب بندی کرد با همان وسواس و حس بیان. در جای دیگر رابطه‌ای بین فیلمساز و نویسنده ایجاد کرده و بیان می‌دارد که فیلمساز با دوربینش همچون نویسنده‌ای در حال یادداشت کردن است.
        

          به نظرم ترجمه خوبی نداره. و احتمالا برای کسانی که به عنوان اولین منابع آشنایی با سینما میخوان این کتاب رو مطالعه کنن این ترجمه میتونه گاهی گیج کننده هم باشه.
البته در بعضی مطالب مثل اینکه سینما و ادبیات و تئوری های سینمایی مطالب خوب منتقل شده .