مورخان، مدت های مدیدی است که در مورد بی ثباتی ذهنی آشکار رهبران بزرگی چون «ناپلئون»، «لینکلن»، «چرچیل»، «هیتلر» و دیگران دچار حیرت شده اند. در کتاب «دیوانگی درجه یک»، دکتر «نصیر قائمی»، مدیر برنامه اختلالات خُلق در مرکز پزشکی «تافنس»، کشف تاریخی تکان دهنده ای در رابطه با ارتباط قوی میان بیماری روانی و رهبری ارائه می دهد و   فرضیه بحث برانگیز و قانع کننده ای را مطرح می کند و آن اینکه؛ «ویژگی هایی که بیانگر اختلالات خُلقی است سازنده بهترین رهبران در زمان بحران می باشد». این کتاب با توجه به اهمیت واقع گرایی ناشی از افسردگی در لینکلن، نسبت به رهبری بی زرق و برق افراد عاقلی همچون «نویل چمبرلین»، بسیاری از مهم ترین ادراکات ما از ذهن را دگرگون می کند.