در مطالعات جغرافیای ایران، توسعة شهرنشینی پیوسته با ثبات سیاسی و تثبیت حکومت مقتدر مرکزی ارتباط مستقیمی داشته است. شهرها با توجه به موقعیت های نسبی متفاوت شکل می گیرند و طی فرآیند توسعه و تحولات خود شکل هایی را در نظام شبکه شهری و سلسله مراتب شهری به وجود می آورند، از این رو توسعه های پایدار شهری متفاوتی حاصل می شود. در کتاب حاضر، شناخت و درک چگونگی تأثیرات متقابل بین انسان و طبیعت در دو استان ساحلی شمالی و جنوبی، یعنی استان های مازندران و هرمزگان، مورد بحث قرار گرفته است. در این راستا به پرسش هایی چون: «چرا فضاهای جغرافیایی دو استانی که هر دو با دریا هم جوارند با یک دیگر متفاوت اند؟»، «تأثیر شرایط محیطی، اقتصادی و اجتماعی بر پراکندگی و اندازة شهرها چگونه است؟» و...، پاسخ داده شده است.