تا دلم از بیدلی یادی از آن گل می کندسینه ام هر ناله ای را نذرِ بلبل می کندتا پریشان مویی از پیش نگاهم رد شودشانه ی انگشتهایم میلِ کاکل می کندتا گریبان چاک می آیی به سوی غنچه هاباغ ِپیراهن دریدن ناگهان گل می کند