وقتی که از دور می آمد، بیننده را به یاد رسول خدا می انداخت، از سینه تا سر، شبیه جدش رسول خدا بود. پس از رحلت پیامبر، هرکس که برای دیدن سیمای آن حضرت دلتنگ می شد، در سیمای نورانی نوه اش، حسن خیره می ماند.