این کتاب دربردارندهٔ نمایشنامه ای فارسی از «فریبا جعفری» است. این نمایشنامه روایت زندگی زنی است که شوهرش را از دست داده و بی پناه در جامعه سرگردان است. او به همان اندازه که از گذشته اش رنج می برد از حال و آینده نیز در رنج است. تنهایی دست مایه اصلی این نمایش است. متن این نمایشنامه به زبان دشتی (بوشهری) نوشته شده است.