"هوسرل در متن آثارش" اثری است قابل توجه از "عبدالکریم رشیدیان" که در آن دیدگاهها و عقاید این فیلسوف بزرگ قرن نوزدهم را در کاوشی میان آثارش بررسی می‎کند. "هوسرل" در لایپزیگ به تحصیل نجوم پرداخت و در آنجا نیز در دورههای سخنرانی در ریاضیات، فیزیک و فلسفه شرکت کرد. وی در آنجا سخنرانیهای ویلهلم وونت، مبتکر اولین موسسه روانشناسی تجربی را پیرامون فلسفه شنید که بر او تاثیر گذاشت. "هوسرل" به عنوان فیلسوفی با پیشینه ریاضی، علاقهمند به توسعه یک نظریه کلی در مورد سیستمهای استنتاجی بود که به پیروی از بولزانو، آن را به عنوان یک نظریه علمی تصور کرد؛ با این استدلال که میتوان به هر علمی از جمله ریاضیات، به عنوان یک نظریه و سیستمی از قضایا که با مجموعهای از روابط استنتاجی به هم مرتبط هستند، نگاه کرد. به پیروی از جان اس. میل، او در تحقیقات منطقی استدلال میکند که بهترین راه برای مطالعه ماهیت چنین نظامهای گزارهای این است که کار را از جلوههای زبانی آنها، یعنی مجموعههای جملات و گفتههای مطمئنانهی آنها، آغاز کنیم.چگونه این جملات و گزارههایی را که بیان میکنند تحلیل کنیم؟ رویکرد "هوسرل" مطالعه واحدهای آگاهی است که گوینده مربوطه خود را دارای آن نشان میدهد یا به عبارتی به آنها صدا میدهد. در بیان گزاره مورد نظر، مثلا هنگام نوشتن یک کتاب درسی ریاضی یا ارائه یک سخنرانی، او این واحدهای آگاهی را اعمال عمدی یا تجربیات عمدی مینامد، زیرا آنها همیشه چیزی را بهعنوان چیزی نشان میدهند. به گفته "هوسرل"، واحدهای غیرعمدی آگاهی نیز وجود دارد و او درد را به عنوان مثال ذکر میکند. آنچه تجارب عمدی را از غیرعمدی متمایز میکند، محتوای عمدی اولی است. "عبدالکریم رشیدیان" با بررسی دقیق "هوسرل در متن آثارش"، مخاطب را به خوبی با اندیشههای او آشنا میکند.