مقدمه این کتاب اشارتی است به تاریخ نقد، سپس در بخش نخست، توصیف تاریخی نقد داستان در ایران از سال 1300تا 1357، فراهم می آید .کلیه نقدهای این  دوره با توجه به شیوه کار منتقدان و نکته اساسی هر نقد در این بخش معرفی  می شود .بخش دوم، تحلیل موضوعی نقد داستان از آغاز تا انقلاب اسلامی است .در  بخش نخست، رویکردهای منتقدان در نقد معاصر، دسته بندی، تحلیل و ارزیابی می شود . بخش سوم کتاب، نوعی تحلیل تاریخی نقد در عرصه ادبیات داستانی است .نگارنده  با توجه به تحولات سیاسی و فرهنگی، نیز اوج و حضیض نقد، سه دوره مشخص را در  حوزه نقد قائل است که عبارت اند از" :نقد از کودتای 1299تا کودتای "1332،  "نقد از کودتای 1332تا خرداد "1342و "نقد از خرداد 1342تا انقلاب اسلامی  در بهمن ."1357بدین ترتیب، در بررسی های تاریخی، نقد تطبیقی رویکردها در  هر سال بیشتر مطمح نظر است .ضمن آن که در این بررسی، نقدها از حیث ساختار  و محتوا، کمیت آن در هر سال و تاثیر خفقان سیاسی در کمیت و کیفیت آنها تبیین  می شود .در کتاب، سال های 1346، 1347و 1348با توجه به گستره مطبوعات، دوران  اوج نقد داستان، به شمار آمده است .در انتهای کتاب، فهرستی از منابع نقد  ادبی، به ویژه نقد داستان در قالب فهرست آثار انتقادی و سال شمار نقد، به  دست داده شده است .