انتشارات کتاب پارسه منتشر کرده است:
این کتاب پژوهشی درباره حکومت و جامعه ایران و آسیای میانه در زمان حکمرانی شاهرخ، جانشین تیمور در ایران است. تیمور ترک مسلمانی از نسل مغولان بود که به سال 1370 میلادی در سمرقند به قدرت رسید و بیشتر عمرش با فتوحات موفقیت آمیز همراه بود. بعدها فرزندش شاهرخ جانشین او شد. ایام سلطنت او از 1409 تا 1447 محور اصلی این کتاب را تشکیل می دهد. شاهرخ پادشاهی باتدبیر بود که با کنترل شدید قلمرو تجزیه پذیر خود، بین نیروهای ایدئولوژیک و سیاسی زمانه اش توازن برقرار کرده بود.کتاب حاضر مشتمل بر هشت فصل است: تکوین حکومت تیموریان در زمان شاهرخ، مسائل مربوط به منابع و تاریخ نگاری، دیوان حکومتی شاهرخ و کارکنان آن، منابع سیاسی و نظامی ایران، حکومت تیموریان در جنوب و مرکز ایران، تحرکات سیاسی در حوزه ماوراءالطبیعه، سلسله و سیاست طبقات مذهبی، عصیان سلطان محمد بایسنقر و منازعات جانشینی شاهرخ.کتاب را پروفسور بئاتریس فوربز منز استاد گروه تاریخ دانشگاه تافتز در امریکا و یکی از تیموری پژوهان برجسته جهان نوشته است. عنوان رساله دکتری او نیز «سیاست و مهار در عصر تیمور» بود. وی در طی بیش از سه دهه پژوهش در این حوزه ده ها مقاله به چاپ رسانده و این کتاب دومین اثرش در حوزه تیموریان بعد از کتاب «برآمدن و فرمانروای تیمور» است.«ایران عصر تیموری» (قدرت، سیاست و مذهب) پژوهشی جامع است که تاریخ ایران را در سده ای پرحادثه از تاریخ جهان روایت و تحلیل می کند. در بخشی از کتاب با عنوان «تحرکات سیاسی در حوزه ماوراءالطبیعه» که به مسئله تعبیر خواب و اعتقادات اولیای دینی آن زمان پرداخته است می خوانیم: شخصیت های دینی مسلمان و حکام، اغلب بناهای دینی خودشان را در جاهایی که از قبل تقدس زیادی داشتند تاسیس می کردند و از این راه به قدرتشان رسمیت می دادند؛ بدین شیوه، امکان تقدس خودشان را بدون تهدیدات معمول صاحب منصبان دینی حفظ می نمودند. نهری به نام “جوی آب رحمت” در سمرقند احتمالا از این نوع اماکن بود. منابع تاریخی معاصر گزارش کرده اند که مردم در شهر دوشنبه، آخر سال شمسی برای انجام غسل و دعا در اینجا جمع می شدند. راهنمای قبور تیموریان درباره شهر سمرقند به ما اطلاع می دهد که شیوخ و علما قبول داشتند که این چشمه با حدیث پیامبر که فرموده بود “در سمرقند چشمه ای است از چشمه های بهشت” یکی است…»