عناصر شعری حافظ در عرصة تشبیهات، استعارات، ابهام و در یک کلام سحرآفرینی هایش، از او شاعری بی بدیل ساخته و اشعارش را چندبعدی نموده است. این شاعر بلندمرتبه با تاثیر و اقتباس آگاهانه از سبک کتاب وحی به گونه ای به غزلیاتش شخصیت بخشیده که هر بیت به تنهایی بار معنایی ویژه ای دارد، اما بیت های تخلص، چکیده و خلاصة افکار اوست که هدف کتاب حاضر نیز نشان دادن نظریات خواجه در بیت های تخلص است. نگارنده نخست بر تشبیهات برتر در شعر حافظ اشاره ای دارد. سپس اشاره ها و تلمیحات موجود در اشعار حافظ را شرح می کند. اشاره به اساطیر، باورها و آداب و رسوم، نجوم، آیات قرآنی، احادیث و روایات دینی در این اشعار نیز مورد بررسی قرار گرفته است. فصل سوم  به تخلص در شعر حافظ با طرح مباحثی از جمله جایگزینی تخلص در غزل های حافظ؛ ترتیب غزل های با حسن تخلص؛ تساهل و تسامح حافظ؛ توبة حافظ؛ توصیه های حافظ؛ ستایش و خودستایی حافظ، هشدار، تنبه و آگاهی و....  اختصاص دارد.