ویژگی بزرگ هنر، شکل دادن به ماده به معنای ایجاد یک هارمونی درونی و تلفیق کامل قالب و محتواست. با توجه به پیچیدگیها و تنوعی که مظاهر گوناگون جوامع به آن دچار شدهاند، هنر نیز به همین میزان دچار تنوع و پیچیدگیهایی شده که رفتهرفته واسطههایی میان آثار هنری و مخاطبان برای ترجمه، تفسیر و تحلیل آنها پیدا شده است. هنر در مواجهه با برخی از این عوامل گاهی از آنها استفاده کرده و بر آنها تاثیر گذاشته و گاهی نیز در اختیار آنها قرار گرفته است. اگرچه فردیت در ادراک اثر هنری تاثیری انکارناپذیر دارد، اما فقط بخشی از محتوای زیباییشناسی و فکری اثر هنری را تشکیل میدهند. در این کتاب مباحثی در باب جامعهشناسی هنر، هنر و رسانه، مطرح گردیده است.