خوشبختانه، به رغم مبالغی حواس پرتی در استراتژی های فرهنگی، در چند سال گذشته شاهد جوانه هایی امیدبخش در بوستان شعر فارسی بوده ایم. هم دانشگاه های ما هم مراکز معتبر شرق شناسی جهان، سرانجام، به ادبیات و مخصوصا شعر دوران انقلاب اعتماد کرده اند و به محرومیت خویش از این فیضان جاری پایان داده اند. در کنار این، رویش ها و استعدادهای خوبی نیز در میان نسل نوساخته شاعران دوران انقلاب اسلامی مشاهده می شود. اما، شگفت انگیزتر و امیدآفرین تر از این، ظهور نسل خوش آتیه و مستعد با انگیزه ای از شاعران پارسی سرای غیر پارسی زبان است. و چه چیزی برای ما شاعران انقلاب روحیه بخش تر و نشئه انگیزتر از این که امروز آرزوهای سی ساله نخست شاعران انقلاب را تا حدودی محقق می بینیم!