گزیده ای از اشعار وحشی بافقی از شعرای قرن دهم هجری و شیوه شعر سرودن وی است. در ابتدای این نوشتار به بیان گوشه هایی از زندگانی و شخصیت ادبی و عرفانی کمال الدین محمد وحشی بافقی و سفرهای علمی وی پرداخته شده و قریحه شعری وی توصیف گردیده است. آنگاه ویژگی های اخلاقی، عرفانی و علمی این شاعر ایرانی پرداخته شده و ابعادی از شور و پریشانی شخصیت وی و محبت وی نسبت به اهل بیت (ع) مورد بحث و بررسی قرار گرفته و به توصیف ترکیب بند معروف وی به نام «شرح پریشانی» و برخی از مثنوی های کوتاه وی پرداخته شده است. نگارنده همچنین به سبک شعری وحشی بافقی و مکتب فکری و اعتقادی او اشاره کرده و دیدگاه و سیره وی در زمینه مقوله عشق را با توجه به اشعار وی به تصویر کشیده است.