اثر حاضر، مجموعه ای است از تقریرات استاد "مهدی حائری یزدی" که در دو بخش تنظیم شده است: بخش اول سلسله درس های وی است در باب "فلسفه ی تحلیلی" که در سال 1360 ایراد گردیده و بخش دوم کتاب که در سال 1364 تدریس شده، به بررسی "مساله شناخت از دیدگاه فلسفه"، اختصاص یافته است. در این درس ها برخی از ابعاد و مسائل علم شناسی فلسفی از دیدگاه فلسفه ی اسلامی، به بحث گذاشته شده است. به تصریح نگارنده: "فلسفه ی تحلیلی، عبارت است از تجزیه و تحلیل منطقی قضایای فلسفی. منطق به محتوای قضایا کاری ندارد، اما فلسفه ی تحلیلی با قضایایی سروکار دارد که محتوای آن ها فلسفی است. برای مثال در آن از علیت و معلولیت، جوهر و عرض و... بحث می شود. به بیان دیگر فلسفه ی تحلیلی عبارت است از: تجزیه و تحلیل های منطقی که در قضایای فلسفی به کاربرده می شوند. فلسفه ی تحلیلی یک روش است، آن هم نه روشی که به صورت تحلیل مطلق باشد، همان گونه که در فلسفه های دیگر وجود دارد، بلکه منظور تجزیه و تحلیل منطقی ای است که در قضایا و الفاظ مطرح می شود. از نظر آن ها و مطالب فلسفی را باید در قالب یک قضیه قرارداد و در عین حال باید معنای موضوع و محمول و رابطه نیز روشن باشد. پس از آن که قضیه تشکیل شد و معنای اجزای آن را نیز دریافتیم باید بررسی کنیم که آیا قابل قبول است یا نه؟ آیا با اصول موضوعه ی ما تنافی و تضاد دارد یا نه؟ خلاصه، فلسفه ی تحلیلی یک روش منطقی است. این فلسفه متعهد است که تمام مسائل فلسفه را با زبان خودش ـ که زبان منطقی است ـ حل و فصل کند".