با این که شوالیه تاریکی تفاوت های عمیق بصری و رفتاری ای بین دو شخصیت بتمن و جوکر قائل می شود، فیلم آشکارا به بررسی شباهت های بین آن دو و هویت های مبهم مربوط به آن ها می پردازد. نزدیکی خیر و شر از خلال شخصیت دنت نیز که در ابتدا «شوالیه روشنایی گاتهام» نامیده می شد و بعدتر به دلیل فساد در گرایش به اجرای خودسرانه قانون، «هاروی دو چهره» لقب گرفت، به وضوح بیان می شود. او پس از مرگ دوستش، ریچل داوس (مگی جیلنهال) و ناقص شدن خودش (هر دو به دست جوکر) چه به طور فیزیکی و چه اخلاقی از هویت خود عدول کرد. به عبارت دیگر، ابهام هویتی که نولان از خلال تروما در فیلم هایش به نمایش درمی ورد و در این جا نیز همچنان ادامه می یابد؛ اما به شکلی دقیق تر بازتاب دهنده زمینه های پس از یازده سپتامبر خود است. از کتاب سینمای کریستوفر نولان، تصور ناممکن نوشته جکلین فربی و استوارت جوی، ترجمه نیوشا صدر