بیش و کم هممین «جان آزاده» اوست که به او این حالت دست نایافتنی را می بخشد. این رسم ماست که وقتی داستان زندگی دیگران را می خوانیم در عین حال نیم نگاهی به خطوط اصلی داستان زندگی خودمان می اندازیم، و در اینجاست که احساس می کنیم او «از جنس و جنم ما نیست.» در واقع نکته دیگری هم هست که به او این حالت دست نیافتنی را می بخشد: اینکه به قول شارلوت برونته، «مفسر آثار او باید همیشه جایی در حد فاصل بین او و جهان بایستد.»