دوری مثل آخرین طبقه ی یک آسمان خراش خوشبخت کارگری است که از تو پایین می افتد بی رد خراش من بهای زندگی را پرداخته ام بارها از چشم ات افتادم! و بهای عشق دوت داشتن است دوستت می دارم ای که بودن ات مرگ را به تاخیر می اندازد